12 EYLÜL
20. Yüzyılda olduğu gibi 21. Yüzyılın Türkiye’sinde de en çok kullanılan kavramların başında “demokrasi” gelir. Az gelişmiş ülkelerde yerleşik bir demokrasi geleneği olmadığı gibi , demokrasinin anlam ve kapsamı egemen güçler tarafından tanımlanır. Egemen güçler ; çelik kolların zorlandığını hissettiği zaman , sindirme ve elden geldiğince yok etme görevini üstleniyorlar . Bu kimi zaman kuvvetle , kimi zaman kanla kimi zaman da “düzenleme” ile kendini gösteriyor “netekim!”

Türkiye'nin varoluş mücadelesini verenlerin 12 Eylül'ün denge politikası zırvasıyla layık görüldüğü yerler : İŞKENCEHANELER
Cumhuriyetten bu yana ülkemizdeki demokrasi tartışmaları genellikle sun’i bir zeminde yapılmıştır. Burada esas üzerinde durulması gerekende demokrasiye yüklenilen anlam ile birlikte kendi sosyal bünyemizin ve realitenin dikkate alınıp alınmayacağı idi. “ Halka rağmen ; halk için” bir demokrasiden söz edilebilir miydi ? Bunda belkide en önemli etken yıllardan beri Türk Milleti’ne bir lütuf gibi fincan fincan sunulan hakların yapay nedenler oluşturularak ihtilallere sebep gösterilmesiydi. İhtilaller ve bunların yetkilileri kendi mantığı ve metotlarıyla işlem görüyor , statükonun korunması esas alınarak gelişmekte olan fikirlerin mahiyetlerine bakılmaksızın etkisiz hale getirilmesini esas alıyordu. Yerleşik bir demokrasi geleneğinin olmadığı ülkelerde bu darbeci tutum kronik hale gelebiliyordu – Türkiye’de olduğu gibi – Bu tarihi süreç içinde Ülkücü Hareket de nasibini almıştır. Tek sevdası Türk Milleti , Türk Devleti olan Ülkücüler , ihtilalin tetikçileri tarafından suçlu gibi gösterilmişler , işkenceler ve idam sehpalarından geçirilmişlerdir . Fakat o malum şahsiyetlerin unuttukları bir şey vardı . Biz diğerleri gibi sonuna “ –izm” eki getirilmiş dış mihraklı ithal bir hareket değildik. Kaynağı ve gayesi itibariyle yok edilmesi mümkün olmayan tek oluşumdu. Çünkü kaynağı binlerce yıllık tarihinden , amacı ise birçoklarının hayallerinin bile ulaşamayacağı kadar çağların üzerindeydi. Bu sebeple yok edilemeyen bu hareketin gerçek misyonundan saptırılması için bir şeyler yaptırılabilirdi belki ....

Böylece katetmiş olduğu mesafeden birkaç adım geriye itilebilirdi. 12 Eylül zihniyetinin yapmaya çalıştığı da buydu.

12 Eylülcü generaller Türk Milliyetçi’lerinin iktidara giderek yaklaştığını , şiddet ve tehdit ile yokedilemediğini görünce olayların çığrından çıktığına hüküm vermişlerdir. Fakat bu seferde vatan hainleri Moskova güdümlülerin beceremedikleri “Yok etme !” işlemini kendileri devralmış ve planlarını uygulamaya koymuşlardır. Dünya tarihinde ilk defa bir ülkenin milliyetçileri vatana ihanet ve vatanı bölmek ile suçlanacak kadar komik bir davayla başta Başbuğumuz Alparslan TÜRKEŞ olmak üzere , milletimizin şahdamarı olan Türk Milliyetçileri’ni yargılamaya kalkanlar , ileriki yıllarda zaten kalplerde mahkum olmuşlardır. Belki de Türkiye’ye onlar kadar hiç kimse ihanet etmemiştir.

Ülkücü Hareket geçmişi ile bugününü bağdaştırarak mücadelesine devam etmektedir. Bizler , bu mücadelede kahramanca savaşan , vatanın ve milletin geleceğini şekillendirmek için şehit düşenleri , gazi olanları unutmadık ve unutmayacağız . Şehitlerimiz yarının aydınlık günlerine giden kutlu yolda en önemli “kilometre taşları” olmuşlardır. Onların aydınlattığı yolda yürüyerek , vermiş oldukları mücadeleyi farklı platformlarda , ama aynı inançta , aynı kararlılıkta devam ettiren Ülkücü gençlik onlara minnettardır. Çünkü onlar inandıkları uğruna Hakk’ın rahmetine koşan seçkin kullarıdırlar. Cenab-ı Allah’tan rahmet diliyoruz .

On iki Eylül zihniyetinin yargılanmasını tarihçilere ve zamana bırakıyoruz. Çekilen tüm zulümlere rağmen devletimize küsmedik . Bunu da ispat ettik herşeye rağmen ... Bugün de dün gibi devletimiz ve milletimiz için yaşamaya ; gerektiğinde ölmeye hazırız .

Eylüllerde ölmedik ; Eylüllerde doğduk ....
Maziyi bilerek ; atiye koşacağız ....

TANRI TÜRK’Ü KORUSUN ve YÜCELTSİN ... !